Florencja

Swoją nazwę Florencja zawdzięcza Juliuszowi Cezarowi, który w 59 roku p.n.e. ustanowił w niej kolonię dla byłych żołnierzy i nazwał ją Florentina. Założona została przez Etrusków, a jest teraz prawie czterystu tysięcznym miastem w środkowych Włoszech. Stolica Toskanii leży nad rzeką Arno u stóp Apenin. Dzięki rządom Medyceuszy (1512-1737) przeżyła okres największego rozkwitu pod względem gospodarczym i kulturalnym. Tworzyli tam Leonardo da Vinci i Michał Anioł. W 1966 roku Florencja przeżyła wielką powódź po wylaniu rzeki Arno. Nie przeżyły tego liczne, bardzo cenne zabytki. Tą i wiele innych powodzi przetrwał most Ponte Vecchio na Arno, który jak na tamte czasy miał bardzo śmiałą konstrukcję. Powstał w 1345 r. z kamiennych segmentowych łuków.

Co warto wiedzieć
Florencję najlepiej zwiedzać w soboty i niedziele, kiedy nie bywa tam wielu mieszkańców miasta. Tylko oni mogą wjeżdżać samochodami do centrum, zwiedzający muszą parkować dalej. Zakazów trzeba przestrzegać, mimo iż trudno jest znaleźć miejsce postoju. Jeśli będziemy się poruszać samochodem, to trzeba bardzo uważać i mieć dobry refleks. Kierowcy jeżdżą niezgodnie z przepisami i bardzo niebezpiecznie.

Zabytki
Zabytkiem numer jeden we Florencji jest katedra Santa Maria del Fiore z wielką kopułą, największą ceglaną na świecie. Powstawała od 1296 do 1436 roku. Cudowną panoramę miasta można oglądać ze szczytu kopuły lub mniej obleganej dzwonnicy - Campanile di Giotto. Do pokonania 414 stopni, ale warto. Miejsca widokowe to również park Giardino di Boboli obok Palazzo Pitti. Można odpocząć. Jeszcze więcej widać z placu Michała Anioła. Stąd starówka wygląda niesamowicie, bo jak na dłoni mamy dachy najważniejszych zabytków: kościoła Santa Maria Novella, na którym znajdują się dwa przyrządy astronomiczne z 1572 roku - zegar słoneczny oraz przyrząd do wyznaczania współrzędnych równikowych i ekliptycznych ciał niebieskich.

Portret Renesansu

Baptysterium św. Jana, jednego z najstarszych budynków miasta z dziesięcioma płaskorzeźbami, uznanymi za arcydzieła wczesnego Renesansu; Palazzo Vecchio, przed którym stoją ciekawe rzeźby, m.in. replika „Dawida” Michała Anioła, oryginał w muzeum.  Warto też zwiedzić Bazylikę Św. Krzyża, największy kościół franciszkański na świecie. Są tam m.in. groby Michała Anioła, Machiavellego, Galileusza, Gioacchina Rossiniego, ściany pokrywają freski Giotta. To jedynie kilka przykładów cudów Florencji. Spacerując po mieście przenosimy się do epoki średniowiecza i renesansu, również dlatego, że boczne uliczki, mimo że są piękne, czystością i zapachami przypominają dawne czasy.

Galeria Uffizi

Światową sławą cieszy się Galleria degli Uffzi zawierająca największy zbiór sztuki włoskiej na świecie. Pełno tu znanych nazwisk, jak: Botticelli (m.in. „Narodziny Wenus”), Michał Anioł, Rafael czy Tycjan. W wielu salach znajdują się też prace Rubensa, Rembrandta, van Dycka. W dodatku pełno tam portretów królów polskich.To jedna z najwspanialszych galerii malarstwa - z arcydziełami mistrzów Renesansu. Trzeba się przygotować na bardzo długie kolejki.

Kuchnia we Florencji

Kuchnia florencka opiera się na wykorzystaniu najprostszych składników: chleba, oliwy, warzyw, mięsa, ryb, serów. Doświadczeni globtrotterzy radzą stołować się na mieście, rezygnując z posiłków serwowanych w hotelach. Centrum miasta pełne jest knajpek i restauracji, oferujących wspaniałe jedzenie w niemniej cudownym otoczeniu, a co najlepsze – całkiem niedrogo. Już za 7 euro można zjeść trzydaniowy obiad, okraszony deserem i lampką stołowego wina (np. Chianti Classico czy Brunello di Montepulciano) . Popularne wśród turystów są toskańskie zupy o nazwie ribolita. Na via Tornabuoni z kolei są dwie atrakcje gastronomiczne: Caffe Giacosa i Procacci. Do Giacosy florentyńczycy pielgrzymują po la torta della nonna, czyli tort babci - dwie warstwy cieniutkiego ciasta nadziewane delikatnym kremem waniliowym. Procacci natomiast od wielu lat słynie z panini tartufati, bułeczek smarowanych wybornym kremem z białych trufli.

Calcio Fiorentino

Od 1530 roku we Florencji na placu przed bazyliką Świętego Krzyża rozgrywane są mecze Calcio Storico Fiorentino. Nie ma chyba drugiej tak brutalnej gry na świecie. Finał ma miejsce zawsze 24 czerwca podczas dnia św. Jana – patrona miasta. Rozgrywki wywodzą się ze starożytnego harpastum – połączenia dzisiejszych rugby i piłki nożnej. Dyscyplina ta była uprawiana przez legionistów rzymskich. Drużyna ma 27 graczy, są bramkarze, obrońcy, pomocnicy i napastnicy. Calcianti – tak nazywają się członkowie zespołu – pracują często jako “bramkarze” w klubach, bo muszą to być zawodnicy silni i muskularni – podobnie jak ochroniarz dyskoteki. Trenują po parę razy w tygodniu, wyciskają na siłowni, uprawiają boks i zapasy. Włosi nie lubią się chwalić tym widowiskiem – głównie ze względu na przemoc. Ostra walka ma jednak uzasadnienie historyczne, bo miała ona zawsze podtekst polityczny, rozwiązywania konfliktów nierozwiązywalnych. W ostatnich latach rozgrywki były tak brutalne, że zawody odwoływano i zmieniono regulamin.

Klimat
Panuje tu na ogół pogoda charakterystyczna dla centralnych Włoch (po informacje odsyłamy do innego działu serwisu HolidayNavigator), kamienne mury potrafią niezwykle się nagrzać, a o zacienionych skwerkach nie ma co marzyć, gdyż są zazdrośnie strzeżone przez właścicieli posesji, na których się znajdują. W cieniu temperatura nie spada poniżej 40 stopni Celsjusza, nawet o 20 wieczorem, a w Słońcu dochodzi do 60 stopni – oczywiście latem, dlatego radzimy odwiedzić Florencję wiosną lub jesienią, tudzież zimą. Ta ostatnia pora roku jest o tyle ciekawa, że temperatura w mieście spada do szokującej wartości 15 stopni, sprawiając, że mieszkańcy wyciągają z szaf grube bluzy, kurtki i czapki, dziwiąc się niepomiernie paradującym w T-shirtach turystom.

Informacje ogólne
Liczba ludności : 360 tys
Powierzchnia : 102km²

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies